فاطمه فرهادیان

#ذبح_پژوهش
#نقد
باعرض سلام و خسته نباشید خدمت مسئولین و کارشناسان و همکاران محترم؛
گرچه نباید منکر تخصصی بودن دروس مهارت آموزی و جدابودن حوزه تدریس و پژوهش از یکدیگر بود، اما پرواضح است که مهارت هایی از جمله “موضوع یابی” ،"پاراگراف نویسی"، ” رایانه و نرم افزارهای اسلامی” و “مقاله نویسی” در بحث “روش” می گنجند و صرف آگاه بودن استاد به این آموزه ها کفایت نمی کند .در تدریس این مهارت ها می بایست از تسلط و غنای کافی برخوردار بود و از روش های متناسب با آن بهره برد. در صورتی که بخشی از ایشان اصولا با این گونه مهارت ها بیگانه هستند.از آن جایی که این مهارت ها باید توسط استاد درس عقاید یا تفسیر یا اخلاق تدریس شود اما متاسفانه عدم مهارت کافی در این زمینه ضربه بزرگی به این مهارت ها زده است.بر فرض اگر فردی در زمینه مقاله نویسی به زبان انگلیسی مهارت دارد آیا می توان از وی انتظار تدریس زبان انگلیسی داشت.حال چگونه انتظار می رود استاد یک درس تخصصی مانند عقاید یا تاریخ که تسلط در تدریس و ارائه مطلب در دروس ایشان نیازمند مطالعات دقیق کتب و مباحث مرتبط است برای درسی نیم واحدی وقت بسیاری برای مطالعه کتب و مهارت آموزی و مشاهده فیلم و… بگذارد و در حدی در آن تبحر یابد که پاسخگوی نیاز طلاب باشد؟اجرای چنین طرح هایی نشان دهنده غیرکارشناسانه بودن آن است .ادامه این روند منجر به ذبح پژوهش می شود . چنانچه مسئولین واقعا در راستای بهبودی عرصه پژوهش درتلاشند باید به اصلاح این طرح بپردازند. دوسال نخستین شروع طرح مهارت های پژوهشی(ساعات پژوهشی) این مهارت ها توسط اساتید متخصص این فن آموزش داده می شد و راه روشنی را در پیش گرفته بود و راندمان خوبی را نشان می داد اما پس از آن رو به قهقهرا رفت.به نظر می رسد اگر اساتید محترم برنامه ریز و کارشناسان محترم مرکز قبل از ابلاغ برنامه ها، نظرسنجی از معاونین پژوهش انجام دهند در اجرای برنامه ها شاهد رشد چشمگیر وکاهش نواقص خواهیم بود.