فاطمه فرهادیان

#مهارت_فرزندپروری2⃣

لجبازي هميشه و هميشه يك رابطه دو طرفه ست. منه عاقل بالغ بزرگسال باهوش و توانا، كنترل و اداره رفتارمو ندارم بعد انتظار دارم كودكم كنترل رفتارشو داشته باشه؟!🤔

وقتي پدر و مادر هستيد بهانه هايي مانند؛ “حالم بده، دست خودم نيست يا پيله و لجبازي ميكنه” چيزي از وظايف ما نباید كم كنه.😤
اصلا حال شما مهم نيست. شما نميتونيد ماشيني رو روشن كنيد و در حال حركت تصميم بگيريد صندلي عقب بشينيد.
چطور برای شما حال بد مجوز برای رفتارهای خارج از چارچوب اما بچه ها نه؟!
پيچيدگي‌هاي كودك انسان حيرت انگيزه. ما بايد حداقل هايي از تعليم و پرورش كودك بدونيم در غير اين صورت ميتونيم كودكمون رو نابود كنيم.

یک نکته دیگه اینکه👇

داد و فریاد کردن، تلاش‌های تربیتی ما را نابود می‌کنه🤔
یادمون باشه که کودکان به پدر و مادر بی‌نقص و کامل نیازی ندارند، بلکه پدر و مادری می‌خواهند که به اندازه کافی خوب باشند.
یعنی چی؟🤔
یعنی اینکه اصلا اشکالی نداره که به‌ جای داد و فریاد کردن، به فرزندمون بگوییم در حال حاضر با مشکلات زیادی درگیر هستیم و به آرامش نیاز داریم.
البته بسته به سن کودکمون اگر درک داره، میفهمه ولی اگر به سن درک نرسیده نباید انتظار داشته باشیم ما را بفهمه👌
بیشتر والدین نسبت به بعضی از رفتارهای کودکانشون حساسیت بیشتری دارند، اما اونها نباید کنترل خودشان را در چنین شرایطی از دست بدهند.

حتما به‌عنوان پدر یا مادر باید وضعیت ذهنی خودمون را بشناسیم و آگاه باشیم که این وضعیت چطور بر شیوه فرزندپروری ما تاثیر می‌گذاره. بنابراین، ابتدا احساسات خودتان را شناسایی کنیم و این احساسات را از واکنش انتخابی‌مون نسبت به رفتار نادرست و تحریک‌کننده کودک جدا کنیم.
ایتا @fatemehfarhadiyan

#پرسش_و_پاسخ_مشاوره

من یک پسر چهارساله و شش ماهه دارم. چند وقتی است از خدا ومرگ سوال می کند. مدام می گوید چطور پیش خدا برویم؟ اوایل می گفتم: :باید پیر بشی، خیلی بزرگ بشی تا بری پیش خدا.” بعد از آن، به هر کسی که پیر بود، میگفت: “پس چرا نمیری پیش خدا؟” به پدر بزرگ و مادر بزرگش می گفت. به فامیل ها می گفت. بعد گفتم: “هر وقت خدا اجازه بده، پیر و جوان نداره.” حالا هنوز در ذهنش حل نشده و از همه این سوال را می پرسد. باید چیکار کنم؟ از این سوال اطرافیان ناراحت می شوند.

پاسخ
باید بدونید که بچه ها در این سن به رشد شناختی نرسیدند.
به طور کلی صحبت کردن مستقیم با کودکان زیر ۷سال، از خدا، مرگ و دیگر مفاهیم انتزاعی مناسب نیست.
احساس می کنم با توجه به سوالاتی که این کودک می پرسه بیش از حد به این موضوع پرداخته شده است. اما حالا که برای این کودک موضوع شده است، خوبه با تمثیل های ساده و قصه های ملموس برای بچه ها توضیح بدهیم. مثلا اینکه: “یه پسر کوچولو بود که یه پرنده ی مهربونی داشت که همیشه همراهش بود. البته کسی اون پرنده را نمی دید. حتی خود پسرک. فقط وقتی چشماش را می بست و گوشاش را خوب باز می کرد می تونست ببیندش و صداش را می شنید و باهاش بازی می کرد. باهاش حرف می زد. یواش یواش که مدرسه رفت و دوستای جدید پیدا کرد دیگه پرنده اش یادش رفت. دیگه نمی دیدش و صداش را نمی شنید. پرنده هنوز به او کمک می کرد. حتی بعضی موقع ها به دوستاشم کمک می کرد. ولی پسر بچه دیگه یاد اون نبود. تا اینکه یه روز مریض شد و توی خونه خوابید. خیلی ناراحت و تنها بود. یه دفعه همین طور که غصه می خورد یاد پرنده افتاد. چشماش را بست و پرنده را صدا کرد. پرنده خیلی خوشحال شد. گفت: تو کجا بودی؟ پرنده گفت من همیشه باهات بودم. یادته کتابت را گم کردی؟ پسر بچه گفت: بله. پرنده گفت: من بودم که در گوشت گفتم جاش کجاست. یادته دوستت ناراحت شده بود؟ پسر بچه گفت: بله. پرنده گفت: من بودم که در گوشت گفتم اگر براش هدیه بخری خوشحال می شه و باهات دوست میشه. پسر بچه گفت: پس چرا من تو را احساس نکردم. پرنده گفت: برای اینکه دوستای جدیدی پیدا کردی که حواست را پرت می کردن. پسر بچه گفت: ولی من دوست دارم مثل قبل همیشه احساست کنم. پرنده گفت: پس سعی کن زود به زود چشمانت را ببندی و من را صدا کنی. خدا هم مثل اون پرنده است. ما نمی بینیم و صداش را نمی شنویم. ولی همیشه با ماست و با ما داره حرف می زنه.”
فقط این را در نظر داشته باشید که رده ی سنی این قصه، کودک بالای ۷سال است. و در موارد خاص برای اینکه ذهن کودک این سنی مجاب شود، سراغ این تمثیل ها و داستان ها می رویم. ترجیح بر اینه که از ابتدا این موضوعات را برای بچه ها پر رنگ نکنیم چون ظرفیت فهم دقیقش را ندارند.

@fatemehfarhadiyanکانال مشاوره در ایتا